Twijfel

Vanochtend schrok ik wakker,
de bel ging veel te vroeg,
er kwam een meisje aangelopen,
haar lichaam stond op breken en haar ogen, waren moe,

En ze zei, ik heb niets meer om te hopen,
ik zoek steeds naar die warmte en geborgenheid,
steeds maar die strijd, om de eenzaamheid te weren,
het heeft me tot een mens gemaakt, waar ik niet meer op lijk,

In de vrieskou van de morgen,
sta ik zwijgend, half verdoofd,
en tergend langzaam, werd ik van mijn zekerheid beroofd,

Al jarenlang speel ik toneel, op een derderangs niveau,
oh en ik haat het zo, dat ik jou zo met me liet spelen,
ik was gewoon een van de velen,

In de vrieskou van de morgen,
sta ik sprakeloos en bang,
en weet ik diep vanbinnen, dat het zo niet langer kan,

M'n ziel draagt diepe wonden, en mijn hart verkrampt van pijn,
En ik twijfel aan mijn leven, kan geen vertrouwen aan je geven,
en ik zou, zo graag,
mezelf eens willen zijn,

In de vrieskou van de morgen,
krijg ik onverwacht weer kleur,
en groeit een diep besef,
dat ik het zelf was voor die deur,
Oh oh oh oh, hey hey hey.